Hallo, ik ben Niels. Je mag me ook Nielson noemen. Dat is de Niels (ik dus) die ‘aan’ staat, ‘on’ in het Engels. Als je wilt weten waarom ik er zoveel belang aan hecht om ‘aan’ te staan, neem ik je even mee naar mijn kindertijd. Het leven maakte een grote indruk op me. Ik liep als jongen vaak verloren, voelde me de vreemde eend. Ik raakte overtuigd dat aanpassen de enige optie was. Onbewust ging ik emoties en verwachtingen van mensen nauwkeurig monitoren om me daarop af te stemmen. Langs de ene kant leerde ik  hierdoor op erg jonge leeftijd mensen en situaties aanvoelen, dat komt nu goed van pas. Langs de andere kant hield me dit mijlen ver weg van mezelf. Ik raakte helemaal overspoeld door alle invloeden en prikkels. Onmogelijk om je constant aan te passen. Of iets te verwerken wanneer je niet weet waar de grens zit tussen jezelf en de omgeving. Als ik me moest tonen, dook ik liever weg. In die tijd werd dat “overgevoelig” genoemd. Mijn zelfbeeld zat onder de grond. Ik voelde zelden echte verbinding met anderen. Zonder voldoening ging de automatische piloot aan en en bleef mijn levensvuur uit, verdoofd met inpassen, pleasen en snel genot. 

We willen allemaal gelukkig worden, succesvol, en vrij van zorgen. Daarvoor zoeken we controle over onze omgeving. Zoals ik, wanneer ik me ging aanpassen aan anderen in de hoop geen moeilijkheden te ervaren. Omdat we die controle buiten ons leggen gaat dat op een dag mis. En dan weet je plots niet hoe het anders kan. Want wat doe je met jezelf als je overtuigd bent dat je iets buiten je nodig hebt om ‘heel’ te zijn? Vanbinnen klopt dat niet.

Ik had geluk. De rebel in mij bleef wakker, ik ben een leergierige overlever. De drang om van dat hatelijke, lege gevoel af te raken was groot. Op een keer kwam ik toevallig(?) in een yogastudio terecht, en de rest is geschiedenis. Ik leerde beperkingen en controles in mijn hoofd loslaten en vond een bron van rust en heling in mijn lijf. Ik ga niet liegen, het is geen makkelijk pad. En je komt nooit echt aan. Bewuster worden is ook innerlijke demonen confronteren. En moeten toegeven dat het leven soms shit is. En… het loont zo hard de moeite als onmetelijke bron van onbenut potentieel. Je kan stoppen met controleren, en leren surfen op de golven van het leven. Dieper verbinden, durven beslissen, jezelf leren kennen en bloot geven. Terug plezier beleven. En vertrouwen. Dat is geen blabla, het is zo essentieel als leren lezen. Zoveel tijd gaat voorbij, zoveel middelen verspild. Waar wachten we op? Mannen, dit is ook voor jullie. Er is een weg om succesvol en krachtig te zijn zonder te schaden. In contact met je binnenste vind je kracht en verbinding vanuit een diepere dimensie, die resoneert met wie je bent, met je kern. En dat heeft ook een gunstig effect op anderen, en onze samenleving. Ik ben ervan overtuigd dat iedereen dat potentieel heeft en we samen de toekomst vorm kunnen geven, met deze nieuwe aanpak.